One flower Wednesday

Zo langzamerhand heb ik weer tijd om een paar steekjes te naaien. Gisteren naar  onze 'Doe-bee'  geweest, waar we alleen maar handwerkjes doen. Ik heb de hexjes weer tevoorschijn gehaald en er een paar aan elkaar gezet. In totaal heb ik plm 65 rozetten af. Ik wil er een stuk of 20 aan elkaar zetten om een idee te krijgen hoe het er gaat uitzien voordat ik meer rozetten ga maken.

Gradually I am getting some time to sew a few stitches again. Yesterday at our 'Doe-bee' I started sewing some hexagon flowers together. I have about 65 flowers and before making more I want to get an idea of what the quilt is going to look like. I stopped making New Year's resolutions but I hope to finish at least this top in 2012!

*****************

Voor iedereen een mooi en vredig Kerstfeest en een goed en gezond 2012 !

To everyone a peaceful and Merry Christmas and a Happy New Year!

*****************

De Kerstman was wat vroeger dit jaar, Santa was early this year!

Maandag werd er namens de kerstman een groot pakket bezorgd. En ik hoefde niet eens te raden wat erin zat. (had zelf voor kerstvrouw gespeeld)
Last Monday a huge parcel was delivered on behalf of Santa.

Kijk maar en geniet met me mee.

You want to know what it was in it? Have a look and be happy with me.

Onlangs heb ik mijn geliefde bureau verkocht en dat wordt morgen opgehaald. Wat zal ik dat missen. Ik ben er echt aan gehecht maar er is gewoon geen plek meer voor. De pijn wordt verzacht doordat ik eindelijk mijn naaihokje in orde kan maken. Wat verheug ik me erop mijn machientje weer te laten snorren.

I sold my writing desk recently and the new owner will pick it up tomorrow. I am very attached to it and I will miss it dearly but I have to be realistic: there is no room for it anymore. I am happy though to finally get my sewing room ready.

Good bye bureau

Gisteren was het weer doe-bee-dag. Er is  hard gewerkt, geklept en gesnoept. Wat was het weer gezellig.

Yesterday was our do bee day. Lots of sewing, chatting end snacking again. It was fun again.

En soms is 1 bril niet genoeg!

Hebben jullie dat nou ook dat er van je goede voornemens zo weinig terecht komt? Wat stofjes kopen betreft, ben ik dit jaar heel streng voor mezelf geweest en heb alleen maar gekocht wat ik echt nodig had. Maar wat projekten betreft, sta ik minder sterk in mijn schoenen. Ik zag laatst het leuke huisjesprojekt bij Jeanneke en wilde er niet aan toegeven. Wel aantrekkelijk om van de restjes af te komen, maar nee, niet weer een toekomstige ufo erbij. Maar wat denk je, ik heb me weer door een paar vriendinnen laten overhalen. Er moet dus flink gebouwd worden komend jaar. En afgebouwd worden.......... Als ik iets aan de uitpuilende kasten wil doen, zal ik flink moeten doorwerken. Maar met mijn nieuwe aanwinst zou dat toch moeten lukken. Ik heb er zo'n zin in.

*******************************

Opruimen

Ik blijf maar opruimen. Mijn naaikamer staat nog steeds boordevol met van alles en nog wat. Om wat ruimte in de kasten en op de planken te creeren, ben ik maar weer aan het opruimen gegaan. Er staan 12 banden met quilttijdschriften op de boekenplank. Heel mooi om door te bladeren en te mijmeren over alles wat ik nog ga maken. Maar langzamerhand kom ik er achter, dat ik net als een kat negen levens moet hebben om al die dromen werkelijkheid te laten worden. En zelfs dan gaat het niet lukken dus wil ik graag een aantal boekjes  overdoen aan iemand anders, die dan lekker verder kan dromen.
Er moet  bovendien plaats gemaakt worden voor een naaimachinemeubeltje of een sew ezi..  Maar   het hangt van de ruimte na het opruimen  af wat het gaat worden.

Als je in de balk hierboven 'te koop' aanklikt, zie je de boekjes waar ik met gemengde gevoelens afstand van wil doen. Binnenkort volgen er nog meer.

Even bijpraten

De zon schijnt volop binnen. Wat een weertje toch, het lijkt helemaal geen Sinterklaas. Heerlijk om bij het raam te zitten en wat te frutselen. Zo langzamerhand pak ik de draad (letterlijk) weer op en zet hier en daar een steekje. Na ongeveer 6 maanden is het best moeilijk om de koudwatervrees te overwinnen. Ik wil zo graag weer van alles, maar het lijkt net of er steeds weer iets is, dat me weerhoudt. Voel me een beetje onzeker. Maar gewoon doorgaan, dan komt het wel goed, denk ik.
Today is Sinterklaas but the weather does not feel like it. Bright sunshine instead of gloomy dark rainy weather. Though for crafting the weather is perfect. So much light close to the window that you don't need a daylight lamp. I am gradually crawling back to sewing. It feels a bit odd after almost 6 months to take up needle and thread again.

Eigenlijk wil ik de kerstquilt eens afmaken. Hij hangt al drie jaar over de ring om gequilt te worden, maar om duistere redenen wil ik er maar niet toe komen. Ik heb ook even geprobeerd om machinaal te quilten, maar het voelt na zo lange tijd echt heel vreemd. Het werd dus een gepruts en ik heb het weer uitgehaald. Daarom dus eerst maar wat kleine dingetjes doen.
Actually I wanted to finish the Christmas quilt. It has been hanging over the hoop for three years now but for one reason or another I can't get to quilting it. Last week I put the sewing machine on the table and started quilting but it did not feel right and the quilting looked horrible. I unsewed the lot and tried to make some small items to get the feel of sewing again.

Uit de laatste Quiltnieuws heb ik een paar kerstmannetjes gemaakt. Ben geen grote fan van de kerstman, maar omdat het figuurtje ook een beetje op Sinterklaas lijkt, heb ik er toch een paar gemaakt. Aan het rekje zien ze er best leuk uit. De grotere moet nog gevuld worden en dan kan hij aan een deur gehangen worden. De vulling voor de mannekes komt uit de zakjes van de zakjeskrans. Daar was ik ernstig op uitgekeken en dus wordt hij afgebroken. De vulling komt goed van pas en de stofjes worden eerstdaags voor iets anders gebruikt. Ze waren destijds toch al voor een ander project bedoeld.
From the latest Quiltnieuws, our guild magazine, I made some santa's. I am not a big fan of santa but because he looks a little like our Sinterklaas I made some. Just to get the hang of sewing again. They look quit nice.

En nog een poppendekentje gemaakt voor mijn Marijke. Marijke is een grote schildpad pop, die ik kreeg toen in 4 of 5 jaar was. Er is intensief mee gespeeld, door mij en later door mijn kleine nichtjes omdat de pop bij mijn moeder was achtergebleven toen ik uit huis ging. Ze is echt toe aan een opknapbeurt en eerstdaags gaat ze naar de poppendokter en daarna krijgt ze mooie nieuwe kleertjes en natuurlijk een eigen quiltje.
Het quiltje is bijna af. Was een goed oefenproject.
Then I made a doll quilt for Marijke, my doll that I got when I was 4 or 5 years old. I played with her very very much and so did some of my nieces. Now she deserves to be restored, new clothes and a little quilt of her own. The quilt is almost finished and was a good object to practise sewing again.

Jullie hebben vast wel allemaal gehoord en gezien wat er in winkelcentrum Het Loon in Heerlen gebeurt. Hier en hier  kun je er nog het e.e.a. over zien en lezen. Wat jullie niet weten is, dat wij een aantal maanden geleden toen we op zoek waren naar een appartement hebben overwogen daar een appartement te huren. Het zijn mooie woningen met een schitterend uitzicht en natuurlijk veel winkels vlakbij. Om diverse redenen hebben we er vanaf gezien en gekozen voor het appartement waar we nu wonen. Er moet toch echt een hogere macht zijn, die ons beschermd heeft. Stel je voor, de laatste doos is nog niet uitgepakt of we hadden weer moeten verhuizen. En dan ook nog misschien met achterlaten van dingen. Het is me niet duidelijk of de bewoners hun huisraad ook nog mogen ophalen. Dinsdag na de do-bee wilde ik nog even wat boodschappen in Het Loon doen, maar het stikte er van de politie, brandweer en mannen in gele pakken, die druk in de weer waren de parkeerplaats af te sluiten met lint. Het was er zo'n hektisch gedoe dat ik dacht dat er een aanslag was geweest of dat men een bom had ontdekt of iets dergelijks. Ik werd doorverwezen naar de achteringang. Daar waren een aantal winkels nog wel toegankelijk maar boven, waar ik moest zijn was de toegang afgesloten. Een van de agenten vertelde me dat er instortinggevaar was. Dat het zo erg was, had toen nog niemand in de gaten. Zwaar geirriteerd ben ik naar huis gegaan. Mopperend omdat er in Heerlen weer eens wat mis was. Maandenlang was het centrum amper toegankelijk doordat er weer rotondes aangelegd moesten worden en net vorige week waren de wegen weer geopend. En nu dit! Ik voel echt mee met de winkeliers, die nu net de belangrijkste maand van het jaar missen en met de bewoners, die over het algemeen al wat ouder zijn en dachten daar heerlijk comfortabel te kunnen wonen. Het zal je maar gebeuren. Afschuwelijk toch.

Oh ja, de sokken zijn ook af. Maar liefst drie paar!
The socks are also finished!

 

Een gezellige surpriseavond voor iedereen die vanavond Sinterklaas viert. Pas vooral op, dat jullie niet in Spanje terechtkomen!

Angelic

Altijd al geweten dat er iets engelachtigs in me school....... LOL en gisteren heb ik het bewezen....
Ter gelegenheid van het 5-jarig bestaan van naaimachine Totaal  had Mai samen met Ingrid (geen blog)  een kleine quilt- en kledingtentoonstelling georganiseerd.  Klein maar met heel mooie werkstukken. Gistermiddag heb ik daar quiltengel mogen spelen met nog een andere quiltster. Het was heel gezellig met redelijk veel belangstelling. De andere engel had met haar werkstuk de eerste prijs gewonnen. Een heel mooi mozaiek, een combinatie van keramiek en stoffen. Heel apart. Hieronder een paar foto's van de tentoonstelling.  Ik heb er maar weinig genomen omdat ik geen foto's wil publiceren zonder toestemming van de maaksters.

I have always known there was something angelic about me....... LOL and yesterday I proved it. Mai and Ingrid (no blog) organized a small quilt and clothing exhibition for the fifth anniversary of naaimachine Totaal, small and very nice, and I was asked to play quilt angel for an afternoon together with another angel. We really enjoyed it. My co-angel won the first prize with her mosaic, a combination of ceramic and fabric.  I only took a few pictures because I did not want to publish photos without permission of the quilters. 

This mosaic  won the first prize

Dit werkstuk won de eerste prijs

Op weg naar huis zag ik dit leuke freempje in een etalage. Ondanks mijn voornemen na de verhuizing  om nooooooit meer hebbedingetjes te kopen, kon ik dit niet weerstaan. Is het niet schattig. Ik kan er binnenkort allemaal kerstachtige dingetjes aan hangen en later gewoon wat leuke frutsels.

On my way back home I saw this lovely little iron frame in a shop window and though I said I would never buy gadgets voor my living room again, I could not resist this little gem.

Boutis

Boutis is iets wat ik al lang eens had willen doen. Zaterdag was het dan eindelijk zover. Bij Marij in Beek werd een workshop gegeven en met nog drie quiltvriendinnen en 7 andere dames hebben we een leerzame en erg leuke dag gehad. Wat is deze techniek toch vreselijk leuk om te doen. Heel bewerkelijk en in mijn geval pijnlijk voor mijn handen, maar dat mag de pret niet drukken. Een bedquilt zal er niet in zitten, maar wat mooie kussens of kleine projectjes gaat wel lukken.

Bij boutis quilt je een boven- en onderkant op elkaar met kleine steekjes. Uiteraard volgens een bepaald patroon. Meanderen zal hier niet werken. Kleine steekjes lukken echt goed omdat er geen tussenvulling in zit. Later vul je de motieven op met katoenen draad en een andere flossige vulling, waarvan ik de naam helaas niet weet. Als je kilometers wilt maken is dit geen geschikte techniek, maar als je lekker rustig op de bank wat wilt prutsen, is dit heerlijk om te doen. Leuke afwisseling met andere projecten.
Stom van me dat ik vergeten was om mijn fototoestel mee te nemen. Jullie zullen dus genoegen moeten nemen met een foto van mijn werkstukje dat een naaldenmapje zou moeten worden. Maar dat vind ik zonde. Waarschijnlijk ga ik het in een kussen verwerken.
Boutis is a technique I have wanted to do for ages. Last Saturday I finally went to a workshop with some quilting friends. We learned a lot and had a most enjoyable day. Boutis is an old French technique to make warm clothes for cold days. (please Google and you will find lots of information). Two layers of cotton are quilted together with small stitches. Stitches will be small because there is no batting in between the layers. Then certain parts of the quilt pattern are filled with cotton thread or another filling which make the patterns stand out. It is a time taking technique but so much fun to do. I probably will never make it to a bed quilt but I can see me doing a pillow or a kind of doily. I forgot to take my camera so I only have my small project to show. It is meant to become a needle case but I think I will use it in a pillow.

Dit is de kant waarop je werkt.
Here is where you work on

Dit is het effect na het vullen.
This is how it looks after filling.

There is no front and back to this technique. After washing the filling holes should be closed and you will not see any difference in front and back. That is.... if you quilt neatly with small stitches. Hmmm I am not sure about this yet......
Er is geen voor- of achterkant bij deze techniek. Na het wassen moeten de vulgaatjes gesloten zijn en moeten voor- en achterkant er hetzelfde uitzien. Tenminste als je netjes en met kleine steekjes quilt. Wat mij betreft heb ik hier toch mijn twijfels over. Ik ben niet zo'n handquilter, maar tot nu toe ben ik tevreden over mijn steekjes.

Over bloemen en sokken, about flowers and socks

Gisteren hadden we weer 'doe-bee', de bee waarop we verplicht zijn een werkje mee te nemen en wat steekjes te doen. Onze gewone bee is meer een gezelligheidsclubje waarin we kwebbelen en snoepen, soms een werkje uitpakken om daarna weer in te pakken, allerlei ideeen en plannen bespreken, in boekjes bladeren etc. Maar de dinsdagmiddag verwachten we van elkaar dat we iets doen. Dat gebeurt dus ook trouw. Vorige week heb ik mijn handwerkjes weer teruggevonden en heb ik weer wat aan het bloementuintje gewerkt. Gelukkig maar, want ik was al streng toegesproken omdat ik de laatste tijd alleen maar voor de gezelligheid kwam. Stel je voor dat ik er niet meer bij had mogen zijn :( Op twee middagen  2 1/2 bloem gemaakt. Geen idee hoeveel ik er nu in totaal heb. Moet ze maar eens gaan tellen.
Yesterday I went to our 'do bee' again. This bee we actually do some stitches of whatever we are sewing. Our real bee is more a girls chatting club at which we talk and snack, exchange plans and ideas, look through books and magazines and snack and chat....  But on Tuesday afternoons we are supposed to work on a project. I found my hand sewing stuff again last week and worked in my garden yesterday with 2 1/2 flowers as a result. No idea how many I have now.

"s Avonds zit ik weer gezellig sokken te breien want die heb ik echt nodig. Er is een kleine ramp gebeurd. Ik ben namelijk tijdens de verhuzing 3 lades met sokken, kousen, panties en maillots kwijtgeraakt. Ik weet dat ik alles heb gesorteerd, alles wat niet goed meer was heb weggegooid en alle goede dingen keurig in de laadjes heb opgeborgen. Er zat nog heel veel nieuw en verpakt spul bij alsook mijn  vorige winter zelf gebreide sokken, en wat het ergste is twee paar sokken die mijn moeder nog gebreid heeft heel lang geleden. In de winter trok ik die 's avonds altijd aan. Lekker warm en een heerlijk nostalgisch gevoel. Ik herinner me niet of ik de spullen voor de verhuizing heb ingepakt of niet. Dus vrees ik dat ze nog in het nachtkastje zaten en met onze oude slaapkamer bij de kringloop zijn beland. Stom van me maar ergens hoop ik dat ze nog tevoorschijn zullen komen. Wonderen zijn de wereld nog niet uit.
In the evening I took up knitting socks again. A small disaster happenend when we moved. I lost three drawers with socks, stockings, tights etc. many of them brandnew. I remember sorting them, throwing away the worn ones and tidying up the drawers but I don't remember packing them. So probably they ended up in the local thriftstore with our old bedroom. I am a little sad about this for among them were several pairs I knitted last winter and some pairs of socks my mother knitted ages ago. I still put them on on cold winter evenings. Such a lovely warm and nostalgic feeling. Stupid... but I still hope they will turn up one day.

En waarom ik met zoveel sokken tegelijk bezig ben? Gemakzucht of handigheid, maar zo kan ik van alle sokken de hielen na elkaar breien en hoef ik niets te noteren en te onthouden of te tellen. Vind ik best slim van mezelf want ik werk nooit volgens patronen.
Why I am knitting so many socks at once? Well I can knit the heels one after the other without remembering or counting stichtes (I never work with a pattern). Thought this was very smart!

En dit is wat de dochter van onze gastvrouw voor ons had gebakken. Daarmee zijn we ook druk in de weer geweest........
This is what our hostess's daughter baked for us. We worked hard on these too.........

Eindelijk, finally

Het lijkt erop dat er weer wat orde in de chaos komt. Ik heb weer hard gewerkt aan uitpakken en opruimen van mijn hobbyspullen. Ik zeg met opzet 'hobbyspullen' en niet 'quiltspullen' omdat ik weer herinnerd werd aan alle leuke dingen waarmee ik bezig ben was en waarvan ik het gereedschap of de werkstukjes weer terugvond. Het helpt natuurlijk niet met opruimen want teveel wil ik weer bewaren. Ooit, als mijn handen niet meer zeer doen, ga ik weer aan de slag met schilderen, grafiek, boetseren, edelsmeden (noem het, en ik heb het gedaan....!) allemaal even leuk en alles wat ik daarvoor heb aangeschaft, net als alle quiltspullen, doe ik niet weg. Desnoods huur ik een ruimte bij Shurgard. DH ziet het hoofdschuddend aan. Hij is erg opruimerig en zijn hobbyspullen passen op 1 plank in de berging. (dat hij soms iets opnieuw moet kopen omdat zijn opruimkoorts te ver ging, neemt hij op de koop toe). Maar goed terug naar mijn spullen. Gisteren hebben we een kast in elkaar gezet en vandaag hoop ik dus heel ver te komen.

Finally it looks like there's light at the end of the tunnel. I have been very busy unpacking my stuff which remembered me of all the things I did before like painting, graphic arts, clay modelling, sculpturing, you name it and I have done it. One day when my hands allow it I will be doing all this again. So no way to get rid of all the utensils and tools I used for them. It is like collecting material and quilt books. Once you have it you want to keep it. It makes you feel good or happy or rich!

Deze twee onaffe quiltjes vond ik weer terug. Gemaakt op de basiscursus in 1993, gepatcht en gedubbeld en nooit afgemaakt. En zo helemaal in de kleuren van toen, heel erg gedateerd, tenminste de tafelloper. Er was in die tijd bij lange na niet zoveel keuze in quiltstoffen als nu. Bewaard in een doos voor ooit. Ik ga ze toch eerstdaags afmaken. De babyblocks zijn nog best te gebruiken voor een kussen. Wat er met de tafelloper gaat gebeuren weet ik nog niet. Ik ben sowieso niet zo van de tafelkleden, dus waarschijnlijk gaat hij weer terug in een doos.
These two UFO's were found in a box. I made them during the first quilt classes back in 1993. I will finish them one day. The babyblocks will make a nice pillow case, the tablerunner probably will end up in a box again. I am not really a tablerunner kind of woman.

En ja, een middag heb ik de naaimachine op tafel gezet en temidden van de rommel zitten quilten. Het is bijna 6 maanden geleden dat ik voor het laatst een steekje heb gezet en ik vond het welletjes. Van quiltvriendin Ankie kreeg ik de supreme slider en de quilt halo ringen te leen om te proberen. Het vrij quilten op de machine gaat hiermee een stuk beter dan met handschoentjes aan. Tenminste als je last hebt van handen, schouders of nek. Dit gaat veel soepeler en glijdt veel makkelijker dan op de ouderwetse manier. Ik heb al een setje besteld en zodra mijn kamer helemaal in orde is, ga ik quilten en quilten en nog meer quilten....
I took one afternoon off to put my sewing machine on the table and try some quilting with the supreme slider and the quilt halo rings which I borrowed from quilt friend Ankie. It works perfectly and it reduces pressure on hands and neck. I already ordered some and as soon as my room is in order I will be quilting and quilting and do some more quilting.....

Zo werkt het, de slider op de machine en de ring op het werk. De ring is anti slip en met je handen op de ring beweeg je je werk. Gaat heel soepel. Je kunt het met 1, twee of drie ringen op elkaar doen. Ik vind 1 ring het prettigst. Ankie werkt met twee ringen. Het werkt prima voor kleine quilts en 'quilt as you go' blokken. Geen idee hoe het met grote quilts werkt. Ik denk niet dat het dan handig is omdat je bij de normale naaimachines te weinig plek onder de arm hebt om vrij te bewegen.
This is how it works, slider underneath and the ring on top of the quilt. The ring has a good grip on the fabric and with your hands on the ring you move the quilt for free hand quilting. You can use 1, 2 or 3 rings on top of each other. I like to work with 1 ring, Ankie prefers 2. It seems a very useful tool for quilting small quilt and 'quilt as you go' blocks. I don't have any experience with large quilts but I think that it won't be very helpful there simply because the space of the arm of common sewing machines are not wide enough.

Fijne zondag!

Have a lovely Sunday!

Hulp nodig, need help

Nog steeds geen quilterige berichtjes. Mijn naaikamertje staat nog steeds vol dozen. Er zijn er al heel veel uitgepakt, maar het typische is, dat ik geen werkjes vind, die ik op de hand kan doen. Mijn mandjes en hexjes zijn nog steeds spoorloos. Ik herinner me dat ik ze in een doos heb gedaan, die ik makkelijk kon terugvinden. In de trand van: ik doe ze hierin, dan heb ik ze snel bij de hand. Niet dus. Er is zo vaak met de dozen geschoven en gehusseld, dat de hele boel door elkaar staat. Nu niet allemaal roepen, dat ik op de doos had moeten zetten, wat erin zit. Ik heb overal 'hobbykamer' op gezet. Dat zou voldoende moeten zijn.... toch....? Niet dus. Maar misschien vind ik in het week end iets. Moet namelijk dinsdag naar de 'doe-bee' een werkje meenemen. Ik mag niet meer alleen voor de gezelligheid komen...... Wat zijn de meisjes toch streng voor me.

Dames en heren, ik heb jullie hulp nodig. Voor een fotowedstrijd heb ik twee foto's ingestuurd. Er vindt een waardering door een jury plaats en er zijn publieksprijzen. Voor de publieksprijzen kan gestemd worden. Zouden jullie dit massaal voor me willen doen? Asjeblieft...........please..........asjeblieft............. Jullie familie en vrienden mogen ook stemmen. Als ik win, doe ik een give away op mijn blog.

Dit is de ene en dit is de andere Ik hoop dat jullie zo de foto's kunnen vinden. Dat ik erg van mooie luchten, water en wind hou, weten jullie waarschijnlijk al. De ene is genomen aan de Zeeuwse kust, de andere aan de IJslandse kust. Twee totaal verschillende werelden, maar beide zo schitterend mooi.

Foreign friends, please use the translator in the side bar. I am still very short of time. As soon as things have settled here I will also be writing in English again.

PS. Naar aanleiding van de mailtjes die ik ontvangen heb, dat sommigen niet kunnen stemmen, heb ik mijn cyber-dochter om raad gevraagd. Het blijkt dat je alleen kunt stemmen als je een Facebook account hebt. Helaas. Het is vreemd, dat dit nergens op de site vermeld wordt.

En omdat een logje zonder foto maar een half logje is, hieronder nog een foto van een plekje aan de kust van Walcheren.

Interesse in deze beauty? Kijk even bij: te koop.

Weer even tijd voor een logje. Het lijkt of er aan deze verhuizing geen eind komt. Er gaat zoveel mis, dat ik soms de moed verlies. De woonkamer is redelijk op orde, hoewel er nog een paar dozen staan waar ik (nog) geen raad mee weet. De keuken staat en is heel mooi geworden, maar de kastruimte is heel beperkt in vergelijking met vorige keukens. Dat wordt dus nog een keer schiften en opruimen.
Mijn kamertje is een ander verhaal. Staat nog steeds vol met dozen omdat we wat pech hebben met diverse dingen. We wilden een kastje ophangen maar de muren zijn zo keihard, dat we even op schoonzoon moeten wachten. Hij heeft een professionele boormachine en is bovendien zo lang, dat hij zonder trapje bijna overal bij kan ...! Van een kast, die ook in mijn kamer moet, is de sleutel tijdens de verhuizing afgebroken. Een deel zit in het slot en het slot kan nu niet open. Daar moet een deskundige aan te pas komen. Het gevolg is dus, dat ik nog steeds niet aan mijn  naaispullen kom. Inmiddels is ook met de dozen zo vaak heen en weer geschoven, dat ik het overzicht totaal kwijt ben.
Om uit de dip te raken heb ik mezelf verwend met twee boekjes. Altans dat dacht ik. De Primera zit hier aan de overkant. Ideaal! Bij nader inzien was ik toch niet zo blij met de boekjes. Door de vele positieve reacties van quiltsters op de Quiltmania deze ook maar weer eens aangeschaft. Maar wat vind ik het toch een onnoemelijk somber blad. Helemaal niet mijn stijl. De patronen zijn wel mooi (daarom hou ik het maar) maar de gebruikte stoffen zijn zo verschrikkelijk bruin...!!! Zo saai is de herfst toch niet. Hier in het Zuidlimburgse worden we zo geleidelijk aan omringd door schitterende herfstkleuren van diep rood tot fel geel. Dat is pas echt herfst. Vrolijke warme en diepe kleuren. Soms ook wel bruin, maar een mooi bruin, niet dat sombere uit de Quiltmania.  En zeker in deze prachtige nazomer is het echt genieten van de natuur. Voor mij dus geen Quiltmania meer, dat weet ik heel zeker. Ik geeft de voorkeur aan de concurrent, de Magic Patch of aan de Australische bladen.

DH verraste me met dit leuke mandje voor op het balkon. Is het geen schatje?

En gisteren was er een dikke envelop bij de post. Van mijn 'leukste' nichtje. Een z.g. verhuispakketje. Een kaartje vond ze niet genoeg ;-) Ze is mijn enige quiltende familielid en ze weet wat haar tante af en toe nodig heeft. Lief he. En met het blad ben ik helemaal superblij na het bruine QM. Dit is toch echt veel meer mijn smaak. En leuke dingen dat er instaan....! Dank je wel Monique. Ik zou willen, dat je wat dichter bij woonde en we wat meer dingen samen konden doen.

In mijn volgende logje hoop ik jullie iets van mijn nieuwe naaikamer te laten zien. Ik heb heimwee naar mijn spulletjes en mijn vingers jeuken om weer met lapjes aan de slag te gaan. Het moet er nu echt eens van komen

fijne zondag allemaal!                                  

CHAOS

Nu, na bijna 3 weken, vraag ik me af of het ooit nog goed komt. Na dertien verhuizingen denk je, dat de veertiende een fluitje van een cent wordt. Zou ook zo zijn, als het veertiende huis groter was en niet heel veel kleiner. Na de verhuizing stond ons oude huis nog zo vol spullen, die mee moesten of die weg moesten naar stort of kringloop, dat we daar nog ongeveer twee weken mee bezig zijn geweest. De eerste dag ben ik enthousiast begonnen met uitpakken op mijn naaikamer. Twaalf dozen uitgepakt en al veel boeken in de rekken gezet. Maar die dozen en nog een aantal andere zijn in het oude huis weer gevuld en meegebracht. Naaikamer dus weer tot de nok gevuld met dozen. Het toch wel ruime buiten-berghok staat propvol, daar kan geen krant meer bij. De oorzaak van dit alles is de keuken, ofwel het gebrek aan een  keuken. De apparatuur was er al wel en staat op de plek waar de keuken moet komen met daaromheen dozen met keukenspullen en serviesgoed. In de woonkamer een muur van dozen. Op elke vrije plek werd nog een doos gepropt.Vrijdag zijn de keukenkastjes en aanrecht geleverd waardoor we helemaal geen kant meer op kunnen. We hebben nog net een hoekje aan de grote tafel waar we met zijn tweeen kunnen eten. Echt kamperen in eigen huis, maar dan wel met een echte slaapkamer. Die is gelukkig wel meteen in orde gemaakt. Maar er gloort licht aan het eind van de tunnel. Morgen wordt de keuken geplaatst en dinsdag de apparatuur ingebouwd. Daarna kunnen we flink aan de slag. Als woonkamer en keuken op orde zijn, is  mijn kamer aan de beurt. Ik begin ontwenningsverschijnselen te vertonen. Heb al drie maanden niets meer genaaid, zelf geen knoop aangezet. Sterker nog, zou niet weten waar ik naaigerei kan vinden. En dan mijn naaimachine. Die mis ik echt en die staat ergens ver weggepropt onder een lading dozen. Ik kan alleen maar hopen dat hij daar goed onder tevoorschijn komt. Voordat ik hem kon redden, hadden de verhuizers hem al helemaal ingebouwd. Ik hoop, dat ze er geen dozen op gestapeld hebben. Dat zou een ramp zijn, want de Bernina tas is nou niet bepaald drukbestendig. De borduurmodule en de lockmachine zijn wel veilig.

De naaikamer

Dit moet de keuken worden

Zo hier en daar heb ik ook al wat blogs gelezen. Ik pik er gewoon met gesloten ogen een uit en lees. Wat is er veel gebeurd de afgelopen maanden en wat zijn er veel mooie dingen gemaakt. En wat een geluk (voor mij tenminste) dat Weblog er al zo lang uit ligt. Dat scheelt leeswerk.............! Maar ik vind het wel heel sneu voor alle Webloggers, dat het bestaan van hun blogs aan een dun draadje hangt. Je zal al dat moois wat je gepubliceerd hebt maar kwijtraken. De migratie is echte afgang geworden. Zelf heb ik ook een blog bij Weblog.nl maar heb vrijwel meteen besloten te kiezen voor Blogger. Gelukkig maar. Ondanks de soms voorkomende nukken van Blogger, is hij toch tamelijk stabiel. Lieve quiltsters, ik hoop echt dat de problemen binnenkort zijn opgelost en we jullie mooie werken weer kunnen bewonderen.

Vandaag 11 september 2011, tien jaar nadat de wereld compleet veranderde. Op het moment volg ik de herdenkingsplechtigheid op tv. Het blijft shockerend en emotioneel. Een gebeurtenis die ik nooit zal kunnen vergeten. Hoe vaak je de beelden ook ziet, het is nog steeds niet te bevatten, dat zoiets mogelijk was. Het verdriet en de ontzetting van de nabestaanden moet onvoorstelbaar zijn.

My thoughts are with you American friends.

Ja, ik ben er nog................

Lieve lezers, wat is het lang geleden dat ik een berichtje heb geplaatst. Er is de afgelopen maanden ook zoveel gebeurd, dat ik geen tijd en geen fut meer had om te bloggen. Excuses ook, dat ik bijna geen blogs heb gelezen en bijna geen mailtjes heb beantwoord. Over een aantal weken zal dat anders worden.

Met DH gaat het goed. Hij loopt weer redelijk (met kruk) en kan weer auto rijden. De 'heup'  heeft voor mij heel veel extra belasting betekend. Elke dag naar de kliniek, van alles regelen en doen, de tuin, het huis etc. en dat alles met zere handen, knieen en rug, de revalidatie, doktersbezoek etc. Taxivergoeding was afgewezen, dus ik was de chauffeur.  Dat ging allemaal nog enigszins  totdat ik een keer over een biggenruggetje struikelde en plat op mijn gezicht terecht kwam. Het zag er verschrikkelijk uit en vooral mijn neusbot deed zeer, hoofdpijn en een dikke zere knie. Gelukkig niets gebroken. Maar de opmerkingen die je krijgt zijn niet van de lucht. Soms kon ik er wel om lachen, maar liever had ik me ergens diep in een kast verstopt. Afgezien van de knie gaat het weer redelijk.
In het voorjaar hadden DH en ik het al eens over kleiner gaan wonen omdat de tuin toch wel een belasting werd. Het heupgedoe heeft dat proces versneld en toen DH in het ziekenhuis lag, ben ik op zoek gegaan naar een appartement. Dat hebben we gevonden en inmiddels zijn we al weken bezig met opruimen, weggeven, weggooien, verkopen en opruimen, opruimen en opruimen. Wat verzamelt een mens toch allemaal als hij (in dit geval vooral ZIJ) de ruimte heeft. Ik kan altijd moeilijk afstand van dingen doen, want 'je weet maar nooit, je zou het nog eens nodig kunnen hebben......!) Ik ben diep door het stof gegaan, letterlijk. Heb van heel veel dingen afstand moeten doen. Maar helaas is een appartement iets kleiner dan een huis met drie verdiepingen en grote garage met berging. Nog 10 dagen doorgaan en dan is het verhuisdag. Ik denk dat ik uiteindelijk wel blij zal zijn met de kleinere woonruimte en veel minder spullen.
Wat wel helemaal super is, is dat we boven heel veel winkels gaan wonen. Naar beneden, deur uit en ik sta  tussen 3 supermarkten met rondom nog tal van kleinere handige winkels. Niet meer voor alles in de auto te hoeven stappen lijkt me te gek. Daar verheug ik me nu al op. Mijn favo naaimachinewinkel ligt 100 m verderop. In de buurt wonen nog meer quiltsters en vriendin Simone kwam ik bij AH al tegen. Dat kan dus heel gezellig worden.
Over een paar weken zal ik weer actiever worden in blogland en zal ik heel veel gaan bijlezen want ik heb het gevoel dat ik ontzettend veel heb gemist.

Toch nog een foto. Een paar weken geleden is dit quiltje naar de kleinzoon van een vriendin gestuurd. Door alle gedoe hier in huis, ben ik er niet toe gekomen het persoonlijk af te leveren. Van de ouders heb ik inmiddels een berichtje gehad, dat ze het erg leuk vinden. Gelukkig maar, want ze houden van strak en kleurijk en niet van traditionele quilts. Was dus even spannend. Het ziet er een beetje verfrommeld uit omdat het een tijdje opgevouwen heeft gelegen. Maar dat zal wel goed komen.

Het zal nu weer even rustig worden op deze blog. Ergens in september ben ik weer terug. Tot dan!

Blog stop

Lieve lezers, voorlopig las ik even een blog stop in. Gisteren is mijn DH van zijn fiets gevallen en heeft zijn heup gebroken. Hij is gisteravond nog geopereerd en heeft een prothese gekregen. Gelukkig is de operatie goed verlopen. Voorlopig zal ik alle tijd en energie in zijn genezing moeten stoppen en blijft er weinig tijd over voor andere dingen. Komt nog bij dat hij kantoor aan huis heeft en ik daar ook e.e.a. voor zal moeten regelen. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik jullie mailtjes nog niet heb beantwoord en dat dat er voorlopig niets van komt. Zodra ik tijd heb, meld ik me wel weer.

Foreign readers please use the translate button in the side bar. I hope for your understanding.

Steun Jopie's Dromenquilt

Bij Specsavers kun je stemmen op een goed doel. Omdat ik Jopie's Dromenquilt een warm hart toedraag heb ik uiteraard hierop gestemd. Via de knop hiernaast kom je op het 'stembureau'. Bijzonderheden over de actie vind je daar ook. Ik hoop dat Jopie's heel veel stemmen binnenhaalt.
Hieronder een deken, die ik een tijd geleden voor de Stichting heb gemaakt. Helaas kan ik door de problemen met mijn handen geen grote dekens meer maken, maar ik probeer het doel op andere manieren te steunen.

Een kussen en brood

Vandaag is weer Clamshell dag. En ... foei... ik heb bijna niets aan de quilttop gedaan. 

Today is Clamshell day and ... shame on me .... I hardly worked on the clamshell top.

Ik vond namelijk dat dit

I thought that this



hoognodig vervangen moest worden door  dit 

much needed to be replaced by this

Dus toch wat schelpen gemaakt!

Well I sewed some clamshells after all!

Zaterdag heb ik ik een poging gedaan om brood te bakken. Het lijkt alsof iedereen in mijn omgeving een broodbakmachine heeft omdat 'eigen gebakken' brood zoveel beter smaakt dan het brood dat je koopt. Voordat ik zo'n machine aanschaf, wilde ik eerst proberen of het brood wel zoveel lekkerder is dan het vers afgebakken brood van Appie of van het lekkere brood dat ik regelmatig in Duitsland koop. Vorige wwek een zakje bloem voor de broodbakmachine gekocht. De gebruiksaanwijzing gaf ook aan dat je het brood op de gebruikelijke manier kon bakken. Gewoon met de mixer en flink kneden. Nou na veel gezwoeg kwam er dan een goed uitziend broodje uit de oven. Het smaakte goed, maar of ik het al dat gedoe waard vond? En of ik het lekkerder vond dan het brood dat ik gewend was? Nee dus. Ik vond het al het werk niet waard en ook de uitgave aan een broodbakmachine niet. Gisteren gewoon weer lekker knapperig brood uit Duitsland mee gebracht. Geen nieuwe hobby erbij dus!

Last Saturday I made an attempt to bake my own bread. It seems that most of my friends and relatives have a bread baking machine and bake their own bread. "Because it is so much tastier than the bread you buy" they say. Well before buying a machine I wanted to know if I would like the bread better than the freshly baked bread from the baker's or the bread I often buy in Germany. I did it the old fashioned way and it was a lot of hard work. Finally a good looking loaf came out of the oven. It tasted very nice but I can't say that it was better than the bread I usually buy. I thought it was not worth the labour and certainly not worth to buy a machine. I would rather spend my money on something 'sewy'! So I brought a yummy loaf from Germany yesterday. No new hobby for me! 

Wat doet Blogger toch vervelend, Blogger is a nuisance these days

Blogger doet al een meer dan een week zo vervelend. Eerst dacht ik dat het aan mijn account lag, maar ik lees dat er velen zijn met problemen. Op veel blogs kan ik geen reactie plaatsen en mijn eigen blog kan ik niet meer aanpassen. Geen fris zomers jasje geven. De kolommen zwemmen dan door elkaar heen. Voorlopig dus maar laten zoals het is.
Vanmorgen ben ik een half uur bezig geweest om 3 reacties te plaatsen dus ik geef het voorlopig op. Geen kwade wil, maar de schuld van Blogger. Het kost me teveel kostbare tijd.

Wat ik intussen ontdekt heb, is dat het probleem vooral zit bij bloggers, die geen apart reactieformulier hebben, maar waar je direct onderaan de blog kunt reageren. Ik zou jullie willen aanraden om eens te proberen of een apart reactieformulier het probleem oplost. Je kunt dit veranderen bij - instellingen- reacties-plaatsing van reactieformulier -  en dan kiezen voor 'pop up' venster. Bij de meesten waar je op deze manier kunt reageren lukt het meteen.

Als troostprijs een boeketje pioenen uit eigen tuin

Blogger is a nuisance at the moment. I can't comment on most blogs and I can't change my own lay out anymore. Wonder what is wrong. I read on several blogs that more bloggers have the same problems. So it will be a matter of patience and waiting until Blogger has solved the problem. So please, if you haven't seen me on your blog recently it is not my fault. I am still reading but not commenting. This morning it took me 30 minutes to get comments on 3 blogs. A bit too much of my precious time.

Meanwhile I discovered that the comment problems mostly occur in postings with no ' pop up' comment form but there where you can write you comment directly underneath the posting. Maybe if you try to change that the problem will be solved.

Fijne 'doe-dag'  -  Have a lovely and creative day!