Ja, ik ben er nog................

Lieve lezers, wat is het lang geleden dat ik een berichtje heb geplaatst. Er is de afgelopen maanden ook zoveel gebeurd, dat ik geen tijd en geen fut meer had om te bloggen. Excuses ook, dat ik bijna geen blogs heb gelezen en bijna geen mailtjes heb beantwoord. Over een aantal weken zal dat anders worden.

Met DH gaat het goed. Hij loopt weer redelijk (met kruk) en kan weer auto rijden. De 'heup'  heeft voor mij heel veel extra belasting betekend. Elke dag naar de kliniek, van alles regelen en doen, de tuin, het huis etc. en dat alles met zere handen, knieen en rug, de revalidatie, doktersbezoek etc. Taxivergoeding was afgewezen, dus ik was de chauffeur.  Dat ging allemaal nog enigszins  totdat ik een keer over een biggenruggetje struikelde en plat op mijn gezicht terecht kwam. Het zag er verschrikkelijk uit en vooral mijn neusbot deed zeer, hoofdpijn en een dikke zere knie. Gelukkig niets gebroken. Maar de opmerkingen die je krijgt zijn niet van de lucht. Soms kon ik er wel om lachen, maar liever had ik me ergens diep in een kast verstopt. Afgezien van de knie gaat het weer redelijk.
In het voorjaar hadden DH en ik het al eens over kleiner gaan wonen omdat de tuin toch wel een belasting werd. Het heupgedoe heeft dat proces versneld en toen DH in het ziekenhuis lag, ben ik op zoek gegaan naar een appartement. Dat hebben we gevonden en inmiddels zijn we al weken bezig met opruimen, weggeven, weggooien, verkopen en opruimen, opruimen en opruimen. Wat verzamelt een mens toch allemaal als hij (in dit geval vooral ZIJ) de ruimte heeft. Ik kan altijd moeilijk afstand van dingen doen, want 'je weet maar nooit, je zou het nog eens nodig kunnen hebben......!) Ik ben diep door het stof gegaan, letterlijk. Heb van heel veel dingen afstand moeten doen. Maar helaas is een appartement iets kleiner dan een huis met drie verdiepingen en grote garage met berging. Nog 10 dagen doorgaan en dan is het verhuisdag. Ik denk dat ik uiteindelijk wel blij zal zijn met de kleinere woonruimte en veel minder spullen.
Wat wel helemaal super is, is dat we boven heel veel winkels gaan wonen. Naar beneden, deur uit en ik sta  tussen 3 supermarkten met rondom nog tal van kleinere handige winkels. Niet meer voor alles in de auto te hoeven stappen lijkt me te gek. Daar verheug ik me nu al op. Mijn favo naaimachinewinkel ligt 100 m verderop. In de buurt wonen nog meer quiltsters en vriendin Simone kwam ik bij AH al tegen. Dat kan dus heel gezellig worden.
Over een paar weken zal ik weer actiever worden in blogland en zal ik heel veel gaan bijlezen want ik heb het gevoel dat ik ontzettend veel heb gemist.

Toch nog een foto. Een paar weken geleden is dit quiltje naar de kleinzoon van een vriendin gestuurd. Door alle gedoe hier in huis, ben ik er niet toe gekomen het persoonlijk af te leveren. Van de ouders heb ik inmiddels een berichtje gehad, dat ze het erg leuk vinden. Gelukkig maar, want ze houden van strak en kleurijk en niet van traditionele quilts. Was dus even spannend. Het ziet er een beetje verfrommeld uit omdat het een tijdje opgevouwen heeft gelegen. Maar dat zal wel goed komen.

Het zal nu weer even rustig worden op deze blog. Ergens in september ben ik weer terug. Tot dan!